σε ένα κομμάτι χαρτί
με κάτι σκόρπιες σημειώσεις σκέψεων
-τώρα το βλέπω σαν κάποιου τύπου ημερολόγιο χωρίς γεγονότα-
με κάτι σκόρπιες σημειώσεις σκέψεων
-τώρα το βλέπω σαν κάποιου τύπου ημερολόγιο χωρίς γεγονότα-
κάπου γύρω στα 16
έγραφα
έγραφα
"να φροντίσεις
να είσαι ανίκανος να νιώσεις μοναξιά"
σωστός, το είχα ξεχάσει, θα το φροντίζω
και είμαι ήδη σε πολύ καλό δρόμο
και είμαι ήδη σε πολύ καλό δρόμο
Να προσέχεις τον "παγετό" Unesed Highway...http://www.youtube.com/watch?v=JIRbbo86njw
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και είμαι βέβαιη ότι η συνοδοιπόρος σου, ( "ανικανότητά, για μοναξιά"), θα σε ξελογιάσει στο τέλος...σαν Σειρήνα, μ' ένα σουξέ σιωπής.
Να περάσεις όπως και μ 'όποιους αγαπάς κι αυτές τις γιορτινές ημέρες, δημιουργώντας "μια κάποια... ανάμνηση".
Καλά Χριστούγεννα.
Η "ανικανότητα για μοναξιά" δεν προκύπτει από μια απόσταση ανάμεσα σε εμένα και τους ανθρώπους που διαρκώς μεγαλώνει αλλά "ποιος νοιάζεται;".
ΔιαγραφήΑντίθετα, προκύπτει από καλή σχέση με τους ανθρώπους και την πραγματικότητα (δε λέω ότι έχω κατακτήσει κάτι τέτοιο, αλλά προσπαθώ) που οδηγεί στο να μην αισθάνεσαι ποτέ μοναξιά, γιατί αντιλαμβάνεσαι πως είσαι οργανικά μέλος ενός όλου ακόμα και όταν είσαι για καιρό απομονωμένος.
Ο 16χρονος εαυτός μου έγραφε τα ίδια λόγια από μια λίγο πιο θυμωμένη οπτική γωνία, αλλά- αν θυμάμαι καλά- όχι τελείως διαφορετική.
Ωραίο τραγούδι και ωραία μου το έθεσες και σε ευχαριστώ.
Επίσης, καλές γιορτές.
Να είσαι καλά.