Καουμπόικο

Ο ήλιος έγερνε στη δύση όταν ο Άβερελ ΓΑΠ Ντάλτον έμπαινε στο city of Athens. Η σκόνη από την έρημο της Ελευσίνας, καθισμένη βαριά στο καπέλο του, έκανε τα μάτια του καουμπόυ σκοτεινά σαν τη νύχτα του Γκραν- Κάνυον.
Εκείνη τη στιγμή η φωτογραφία του κάουμπόυ στη διαφήμιση του Marlboro δάκρυσε. Ήταν ένα σημάδι του πεπρωμένου για τον Άβερελ. Εκείνος έδεσε το γέρικο κουρασμένο άλογό του έξω από τα Mac Donald's  και τράβηξε δυτικά... (μουσική: "Born in the USA").
Στο βάθος ακούστηκε ένα τρένο να σφυρίζει τρεις φορές. Η Πατησίων street ήταν άδεια. Μόνο μια μορφή στεκόταν ακλόνητη στο ύψος της Αμερικής square και περίμενε...
Όλος ο κόσμος είχε κλειστεί σπίτι του... Ο τρόμος βασίλευε στην πόλη... Όλοι έβλεπαν Παπακαλιάτη.
Ο ήχος που άφηναν τα σπιρούνια του Άβερελ σταμάτησε απότομα. Οι δυο άντρες κοιτάχτηκαν αντιμέτωποι:
- Ποιός είσαι ξένε και τι ζητάς σε αυτή την πόλη;
- Πτέραρχος ΓΑΠ επιτελάρχης του ΔΝΤ.
- Τα τσακάλια ζουν στην έρημο ξένε...
- Πέτα το πιστόλι φίλε και ακολούθα με... Βρες και ένα άλογο... Ο δρόμος για το στρατηγείο της Τρόικα είναι μακρύς.
- Ποτέ τσακάλι! Θα μετρήσεις μέχρι το 7 και εγώ μέχρι το 10... Και όποιος τραβήξει πρώτος...
- Ο Άβερελ ΓΑΠ Ντάλτον πρόλαβε να μετρήσει μέχρι το 6.98. Αυτό ήταν το τελευταίο του λάθος. Όλες οι σφαίρες του άλλου τον βρήκαν κατάστηθα... Ο Άβερελ έπεσε στο χώμα και ψιθύρισε τα τελευταία του λόγια...
- Τουλάχιστον, να μη χαθεί το κόμμα του μπαμπά μου, να μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε κουμάντο...

THE END

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πειραγμένο κείμενο από Στάθη (νομίζω από τις κυριακάτικες ιστορίες).

Διάλογος μεταξύ συνδικαλιστών.

- Γιατί όπως είχε πει και ο Λένιν "[τσιτάτο]".
- Τι λες ρε; Σε ποιο έργο του τα γράφει αυτά ο Λένιν;
- Στα Άπαντα.

So this is how it feels

Αυτό θα τα λέει κάπως, νομίζω.

Στίχοι:

Six Forty five.

Six Forty five.
And the sun has cut the sky
And the clouds are still bleeding.
As mean while I
I drink alone outside the bar
at the end of the world.
So this is how it feels.

Ten Twenty five
And theres a girl with cold eyes.
But her stockings are running.
And anyway.
She's just the end of a melody
that sings to me of you.
So this is how it feels.
To stand here from the undergrowth
and rediscover emptiness.
Dancing on the beach.

About Two O five
The band's on fire it's a pyre
and the bodies are burning.
I' m still alive
but as the papers have assured me
I wont be for long.
So this is how it feels.
So this is how it feels.
To walk upon the waves alone.
With nothing to conceal.
So this is how it feels.
To crawl up from the accident
and die beneath your wheels.

Nearly Four AM.
I'm just a ripple in the tide.
And the tide is reseeding.
I really can't pretend.
That the end feels like anything
more than a joke.
So this is how it feels.
So this is how it feels.
To throw your past onto the floor
and smash it beneath your heels.
So this is how it feels.
To catch your face in a broken glass.
And know that that's what's real.

Six Forty five and the sun has cut the sky.
And the clouds are still bleeding.


----------------------------------------------------------------------------------------------------

Τώρα άλλαξα το σύνδεσμο οπότε θα έχει περισσότερο νόημα η ανάρτηση.