Οι αναρτήσεις που δημοσιεύω είναι οι μισές (και λιγότερο) από αυτές που γράφω.
Δεν ξέρω σίγουρα γιατί συμβαίνει αυτό, ή αν συμβαίνει και σε άλλους ή αν συμβαίνει σε όλους άλλα με διαφορετικό τρόπο ή για διαφορετικούς λόγους στον καθένα.
Σήμερα, έφτιαξα δύο που δεν δημοσίευσα. Και αυτό γιατί τελειώνοντας ο δίσκος που άκουγα όταν έγραφα την πρώτη, πήρε μαζί του αυτά που με πλημμύριζαν και ξαφνικά δεν είχα πια έντονη ανάγκη να γράψω. Μόνο που είχα ήδη γράψει. Οπότε, απλά, έμοιαζε πλέον ανόητο να δημοσιεύσω αυτό που είχα γράψει.
Η δεύτερη έφαγε λογοκρισία για άλλους λόγους. Εσωτερικής συνέπειας.
Δεν ξέρω, δεν νιώθω άνετα να τις διαγράφω- ειδικά όταν δεν μου κοστίζει τίποτα απλά να τις έχω εκεί.
Απλά, το θέμα με την αυτολογοκρισία είναι ότι τελικά είναι κάπως δύσκολο να έχεις μέτρο.
Αλλά, όπως έλεγε και ο τύπος από την προηγούμενη (δημοσιευμένη προφανώς) ανάρτηση:
"Το καλύτερο με την απόρριψη του ίδιου σου του εαυτού είναι πως δεν αφήνεις το απεχθές αυτό καθήκον να γίνει πρόβλημα άλλου ανθρώπου".
Δεν ξέρω σίγουρα γιατί συμβαίνει αυτό, ή αν συμβαίνει και σε άλλους ή αν συμβαίνει σε όλους άλλα με διαφορετικό τρόπο ή για διαφορετικούς λόγους στον καθένα.
Σήμερα, έφτιαξα δύο που δεν δημοσίευσα. Και αυτό γιατί τελειώνοντας ο δίσκος που άκουγα όταν έγραφα την πρώτη, πήρε μαζί του αυτά που με πλημμύριζαν και ξαφνικά δεν είχα πια έντονη ανάγκη να γράψω. Μόνο που είχα ήδη γράψει. Οπότε, απλά, έμοιαζε πλέον ανόητο να δημοσιεύσω αυτό που είχα γράψει.
Η δεύτερη έφαγε λογοκρισία για άλλους λόγους. Εσωτερικής συνέπειας.
Δεν ξέρω, δεν νιώθω άνετα να τις διαγράφω- ειδικά όταν δεν μου κοστίζει τίποτα απλά να τις έχω εκεί.
Απλά, το θέμα με την αυτολογοκρισία είναι ότι τελικά είναι κάπως δύσκολο να έχεις μέτρο.
Αλλά, όπως έλεγε και ο τύπος από την προηγούμενη (δημοσιευμένη προφανώς) ανάρτηση:
"Το καλύτερο με την απόρριψη του ίδιου σου του εαυτού είναι πως δεν αφήνεις το απεχθές αυτό καθήκον να γίνει πρόβλημα άλλου ανθρώπου".
Τώρα, αν λάβω υπόψη αυτά που είπες, για να μιλήσω με την δική σου γλώσσα*, αλλά με την δική μου οπτική : "Δώσε μας προβλήματα να 'χουμε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι, ωραία η τελική ανάρτηση. Έχεις πικ-απ; Τι δίσκο άκουγες;
*(ή του τύπου από την προηγούμενη ανάρτηση, του απαίσιου αυτού)
Εξαιρετικά αργοπορημένη απάντηση, αλλά ελπίζω σε συγχώρεση.
ΔιαγραφήΝαι, έχω πικ-απ και άκουγα ένα δίσκο από μια ελληνική μπάντα (δεν έχω πολλούς δίσκους ελληνικής μουσικής, αλλά αυτοί που έχω, έχουν όλοι τους κάποια ιδιαίτερη σημασία και αξία για εμένα).
Το αξιοπερίεργο είναι πως μετά από τόσο καιρό που απαντώ στα σχόλια, ακόμα θυμάμαι και ποια ήταν η ανάρτηση που έφαγε λογοκρισία και ποιο δίσκο άκουγα τότε.
Καμιά φορά, τελικά, η αυτολογοκρισία είναι και τρόπος κάποια πράγματα που δεν εκτονώνονται να μην ξεχνιούνται.
Δεν συμβαίνει μόνο σε εσένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι περισσότερες -αποτυχείς- αναρτήσεις μου είναι έτσι και αντιστρόφως. Έγραψα ό,τι έγραψα γιατί να το δημοσιεύσω; Αλλά και από την άλλη αφού έγραψα ό,τι έγραψα γιατί να μην τις δημοσιεύσω;
Ανάλογα με τα κέφια και την εσωτερική λογοκρισία :)
Ευτυχώς, δεν είμαι μόνος.
ΔιαγραφήΤελικά, το θέμα είναι να βρίσκεις ισορροπία ανάμεσα σε αυτά που θες να γράψεις (για δικό σου λόγο) και αυτά που πιστεύεις ότι έχει νόημα να διαβάσουν και άλλοι.
Όταν έγραφα περισσότερο σε χαρτί, έσκιζα και έσβηνα πολύ. Αυτή η αυτολογοκρισια είναι όμως παραπάνω από απαραίτητη.
Τώρα, στον υπολογιστή είναι πιο δύσκολο να απαλλαγείς από τον εαυτό σου (το κομμάτι του που προοριζόταν για εσωτερική κατανάλωση και διαγραφή, τουλάχιστον).
Συγγνώμες για την αργοπορημένη απάντηση.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ BLOG!!! ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, να είσαι καλά, καλή μας συνέχεια.
ΔιαγραφήΣυγγνώμη για την αργοπορημένη απάντηση.
Λάθος. Μεγάλο
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως. Ένα κομμάτι μου συμφωνεί μαζί σου.
ΔιαγραφήΑλλά όλοι κάνουμε σκέψεις που δε μοιραζόμαστε.
Η σιωπή είναι μεγάλο πλεονέκτημα, μέχρι να βρεις ακριβώς τι θέλεις να πεις και πως ακριβώς θέλεις να μιλήσεις (και σε ποιον να απευθυνθείς).
Μάλλον τα μπέρδεψα και δεν ξέρω αν μπήκε το σχόλιο.
ΔιαγραφήΆλλο η σιωπή που επιλέγεις γιατί δε θέλεις κι αλλο να θέλεις και να αυτολογοκρίνεσαι. Το να δίνεις χρόνο μέχρι να βρεις πώς να πεις αυτό που θέλεις μπορεί και να μην είναι λάθος, αλλά μερικές φορές είναι ωραιο και σημαντικό να πετάς έτσι τις λέξεις όπως πρωτοέρχονται
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστή νομίζω.
ΔιαγραφήΓενικά, συνήθως, δε γράφω συγκρατημένα. Απλά, τις περισσότερες φορές που το κάνω, το αποτέλεσμα δεν είναι και πολύ κοντά σε αυτό που θέλω.
Επίσης, άλλο το να γράφεις για τον εαυτό σου και άλλο για να μοιραστείς και με άλλους. Στη δεύτερη περίπτωση, φιλτράρεις δυο φορές παραπάνω.
Προσπαθώ να μην αφήνω τίποτα να με καταπιέζει. Ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό. Αλλά αυτό το ξαναμαθαινεις κάθε μέρα. Καθ μέρα προσπαθούν να το ξεμαθεις.
Ολοι για τον εαυτό μας γράφουμε. Το να μοιράζεσαι έτσι κι αλλιώς έχει να κάνει με τον άλλο. Όπως θέλει το μοιράζεται κανείς, ότι θέλει και μπορεί παίρνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε γράφουμε πάντα μόνο για τον εαυτό μας. Αυτό θα ήταν αυνανισμός. Δεν είναι άσχημα, καλός και ο αυνανισμός, αλλά το να σε απασχολεί και ο άλλος κάπως, είναι επίσης πολύ ωραίο.
ΔιαγραφήΟκ πάω πασο. Για άλλους λόγους γράφει ο καθένας ίσως. Εγώ είμαι υπερ του αυνανισμού
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είπα πως εγώ είμαι κατά. Απλά το καθετί έχει τη χάρη του και την ομορφιά του.
ΔιαγραφήΝαι. Το παραγενικεύσαμε ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο έχεις. Θα φροντίσω να είμαι κάπως πιο συγκεκριμενος στο μέλλον.
ΔιαγραφήΌχι δεν ήταν για σένα μόνο. Απλά κουβέντα στην κουβέντα καταλήξαμε στο γενικό.
ΑπάντησηΔιαγραφή